رواية بقلم عهد عامر الفصل الاول
اللى قولتلكم عليه وانت يا بابا لو كنت هتعزم حد روح ومازن خلص مع عائشة عشان نظبط البيت هنا
عائشة : ابيه عمر ينفع لو تقوله بكره احنا مش هنلحق نعمل كل ده انهارده وكمان عشان نعزم الناس مش معقول هنقولهم انه انهارده
ندى : متفهمونا فيه ايه
مازن بسخريه : اصلى كتب كتاب عائشة انهارده عقبالك يا ندى
ندى : ايه ده كتب كتاب مرة واحده ومن غير ما نعرف
منصور : جات فجأه يا بنتى عائشة لسه اللى قايله ردها الصبح ف يدوب هنجهز
عمر : خليها انهارده يا عائشة واحنا هنلحق نعمل كل حاجه اطمنى
سحر : خدى والدتك واطلعى ارتاحوا يا حبيبتى فى الاوضه فوق لحد م نجهز المكان
ندى : لا ارتاح ايه ده ليله عائشة برضو انا هطلع اغير وانزل اساعدكم
وطلعت هى ووالدتها فوق
ندى وهى بتقفل الباب : شوفتى يا ماما بقى دى تتجوز قبلى
سوسن : الموضوع ده مش داخل دماغى يا ندى اكيد فيه حاجه
ندى بخبث : عندك حق يا ماما والا مكنش حصل كتب الكتاب فى يوم وليله
سوسن : خلينا نرتاح عشان نعرف نمخمخ ليهم
ندى : ايوه عشان نعرف مين اللى هياخدها ده
فى البيت تحت كان الكل بينضف وبيشتغلوا بايديهم وسنانهم
الخدامةاعتماد : ست سحر انا لازم امشى كلمونى من البيت قالولى ان امى تعبانه
سحر : طيب روحى انتى وخدى دول ولو احتاجتى حاجه قوليلى
اعتماد : خيرك سابق يا ست سحر وانا من النجمة ان شآء الله هكون هنا
سحر : خليكى جنب امك ومرتبك زى ما هو ولو انى مكنتش احب تسيبينا فى يوم زى ده لكن زى بعضه
اعتماد : ان شآء الله هكون موجوده فى الليله الكبيرة واحنا عندنا كام ست عائشة برضو
سحر : يا رب ان شآء الله يلا روحى عشان كمان الحق اجهز القعده زمان المأذون والحج هييجوا
اعتماد : مأذون!
سحر : مالك يا بت كتب كتاب عائشة انهارده انجزى انتى بس عشان متتأخريش على امك
مشيت اعتماد وسحر قعدت تنضف مع البنات
عند محمد فى الشغل
كان قاعد فى الشغل ودخل عليه العسكرى يبلغه ان عمر مستنيه بره
اتنفض محمد من مكانه : خليه يدخل بسرعه
دخل عمر وجرى محمد عليه
محمد : عمر فيه ايه عائشة بخير قصدى الانسه عائشة كويسه
عمر : احم كويسة يا محمد انا بس جاى ارد على طلبك
هدى محمد شوية وقعد قصاد عمر وطلبله قهوه
محمد : خير يا عمر ردكم ايه
عمر : بص يا محمد احنا مرضيناش نغصب عليها وسبناها بحريتها ايا كان قرارها ايه وكمان بابا بالذات فضل يقولها فكرى مره واتنين وعشرة
محمد بيأس : رفضت مش كده
عمر : بص هو الحقيقة مستنيينكم انت والحج والحجه انهارده فى معادنا
محمد بغباء : هعمل ايه يعنى مهى رفض احلف يا عمر
عمر بضحك : والله وافقت يا عم
حضنه محمد من فرحته بالخبر
محمد : ياخى نشفت ريقى
عمر : والله يابنى من اول يوم جيت فيه وانا شكيت انك بتحبها وانهارده اتأكدت انك بتعشقها اضعاف ماكنت بتمنى حد لاختى يحبها حافظ عليها يا محمد انت هتاخد حته من روحنا كلنا اينعم انا مدخلش عليا حوار انك عايز تتجوزها عشان المراقبة بس اهو مشيت للآخر
محمد : اه يا عمر انا مهما احكيلك مش هقدر اوفى ولو 1٪من حبى ليها بص خلينى اكتب عليها الاول عشان اعرف اتكلم
ضحك عمر وقام : طيب يا سيدى مستنيينكم انهارده فى البيت بعد العشاء ان شآء الله
محمد : ليه مش دلوقتى يا عم
عمر : ياد اجمد مش كده
ضحك محمد وحضنه ومشى عمر ومحمد اخد اذن وروح البيت وبلغ اهله باللى حصل
حمزة : على بركة الله
مريم : الف مبروك يا حبيبى ربنا يجعلها زوجة صالحة ليك شوقتنى اشوفها من كلامك يا محمد والله
محمد : والله يا حاجه انا اللى نفسى اشوفها
حمزه : امسك نفسك يا سيادة المقدم كلها كام ساعة وتشوفها
مريم : يلا بقى انزل هات حاجات نروح بيها وهاتلها شبكتها وانا هنزل معاك استنى
جات ريم من وراهم : وانا روحت فين يا ست ماما حدش هينزل مع مودى غير
قام محمد ومسكها من قفاها : قولتلك مية مرة بلاش الكلمة دى
ريم : طيب هتاخدنى معاك
محمد : امرى لله روحى البسى يلا
ريم : فوريرا
طلعت ريم تلبس ومحمد قعد مع والدته اللى فضلت تمليه يجيب ايه وهو بيكتب بحب وسعادة
فى المول
عائشة : يا مازن بقى ده سابع محل ندخله وانت مش عاجبك حاجه انا زهقت يا عم
مازن : بت بت مش عشان خلصتى حاجتك هتتعبينى
عائشة : يعنى انت واخد بالك اهو انى خلصت وبلف معاك عشان ندور على قميص ليك
مازن : وانا اى حد يا بنتى دانا اخو العروسة
عائشة : اذا كان العروسة نفسها مخدتش الوقت ده كله انجز الله يهديك انا ورايا مواويل فى
