رواية بقلم عهد عامر الفصل الاول
_ مالكم بتبصولى كده ليه
مازن : ايه اللى حصل امبارح يا عائشة
عائشة : عادى كنت عايزة انام جنبك
عمر : عائشة انتى مبتعرفيش تكذبى قولى مالك محمد زعلك
هزت عائشة دماغها بنفى وقامت جابت فونها وفتحته ع المسدج وادته لعمر
قرأ عمر الرساله اللى كانت مبعوتالها ووقف پصدمة : ازاى اتجرأ ووصل لرقم تليفونك
عائشة پخوف : م مش عارفه يا أبيه انا خاېفه اوى
خدها عمر فى حضنه وهداها وقال : متقلقيش لا انا ولا مازن ولا بابا ولا حتى محمد هنسمح بان حاجه تمسك هو بس متغاظ عشان انتى اتكتب كتابك على حد وضربتى بكلامه عرض الحائط لكن انتى وسطنا ومش هيقدر يقربلك
مازن وهو بيأيد كلام عمر : أيوه بالظبط كده وبعدين فكى كده فيه عروسة تبقى مكشرة كده تانى يوم
عائشة بضحك : هما كتبوا ف قسيمة الجواز إنه ممنوع التكشير ولا ايه!
ضحك عمر وقال : طبعا مكتوب كده ولو محمد معرفكيش ف احنا اهو بنعرفك اوعى اشوف نظرة الخۏف فى عنيكى يا عائشة ولا اى نظرة حزن سمعانى خليكى قوية ومتفائلة ومرحة زى مانتى طول عمرك
عائشة : حاضر يا ابيه ربنا يديمكم فى حياتى
حضنها مازن وعمر وسابوها تغير عشان تنزل تفطر معاهم
نزلت عائشة وهى لابسه هودى ابيض وبنطلون بينك وسايبه شعرها
عند محمد
صحى وصلى فرضه ولبس هدومه ونزل لقى والده ووالدته بيفطروا وريم كالعادة نايمه
محمد وهو بيبوس ايديهم : صباح الخير
مريم : صباح الورد يا عريس
حمزة : صباح النور
مريم : اقعد افطر يا حبيبى
محمد : لا مينفعش والله يا حجة
حمزة : ده ليه بقى وعلى فين العزم كده ان شآء الله من الصبح بدرى
محمد : رايح افطر مع مراتى
مريم : من بدرى كده الناس يقولوا ايه
محمد : الاه واحد وعايز يفطر مع مراته يا ناس
حمزه : طيب روح ومتتأخرش هنستناك ع الغدا
محمد : لا والله يا حج مش هينفع برضو
حمزة : ده ليه بقى ان شآء الله
محمد : احتمال اتغدى عند مراتى برضو
قام حمزه من على السفرة وجرى محمد من قدامه
حمزة : تعالى هنا يا كلب انت الناس تقول ايه محروم هو اخرك الفطار والاقيك ع الغدا هنا الساعه 4 بالدقيقه والا وحياة امك اللى قاعدة بتضحك دى لاتصل بمنصور واخليه يمنعك من دخول بيتهم سامع ولا لا
محمد : يا حج مراتى مرااااااااتى الاه
بصله حمزة بشرز وكأنه مستعد ينقض عليه فى اى وقت
محمد پخوف : حضرتك قولتلى 4 بالظبط صح
مريم بضحك : روح يا حبيبى ومتتأخرش
خرج محمد ومريم فضلت تضحك على منظر حمزة
ركب محمد عربيته وكلم عمر بلغه انه جاى فى الطريق وكلم الحج منصور برضو
نزلت عائشة من فوق وهى ماسكة المشط فى ايدها وبتدور على عمر لحد ما لقيته قاعد مع منصور ومازن فى الليفنج دخلت عائشة وصبحت على منصور وباست ايده
عائشة : ابيه عمر انا حاولت اعمل الضفيرة ومش عارفه ممكن تعملهالى!
عمر بابتسامة : يا سلام ده ست عائشة تؤمر
قعدت عائشة قصاده بفرحه وادته المشط وعمر فضل يمشط شعرها ليها
فى الوقت ده دخل محمد بعد ما الخدامه فتحتله وقالتله على مكانهم اټصدم لما لقى عائشة قدامه من غير حجاب وبشعرها ودى كانت اول مرة يشوف شعرها اللى انبهر بجماله ونعومته اتمنى يكون مكان عمر فى الوقت ده ويسرحلها هو
خلص عمر الضفيرة وحط التوكة فى الآخر وقال : وادينا خلصنا أجمل ضفيرة لأجمل عائش
ضحكت عائشة بسعادة وباست عمر وجريت وقفت قدام المراية الى موجوده فى الليفنج تتفرج عليها
انتبه منصور لوقوف محمد على الباب
منصور : يا خبر اتفضل يا محمد يا بنى معلش بقى كنا مشغولين
ضحك محمد ودخل سلم عليهم كلهم وقال : وهو فيه احلى من كده انشغال
اټصدمت عائشة من وجوده وجريت على فوق بخجل وانها اول مرة تكون من غير حجاب معاه
ضحكوا عليها ودخلت سحر وقالت
سحر : مالها البت دى مصروعة على ايه ايه ده ازيك يا محمد
محمد : الحمد لله بخير ازى حضرتك
سحر : بخير يا حبيبى يلا عشان تفطروا الاكل جاهز على ماطلع انادى عائشة لانى متأكده انها مش هترضى تنزل
ضحك الكل وراحوا على السفرة وطلعت سحر تنادى عائشة وندى وامها
خبطت على عائشة وفتحتلها
سحر : يلا يا عائشة الفطار جاهز
عائشة : لا لا انا هفطر هنا
سحر بهدوء : حبيبتى ده جوزك يعنى حقه انه يشوف شعرك بصى يا نور عينى محمد دلوقتى ليه كل الحقوق ما عدا انه يدخل بيكى اظن فهمانى يعنى هو دلوقتى جوزك اسمك بقى على اسمه ماشى عارفة انك مكثوفا من الموقف اللى حصل تحت بس اهو اللى حصل دلوقتى بقى تخلى بالك منه ومن نفسك طلعى من دماغك اى ظرف جوازكم جه فيه حطى فى دماغك دلوقتى انه جوزك وحلالك
