رواية بقلم عهد عامر الفصل الاول
فهمانى يا حبيبتى
عائشة : حاضر يا ماما ربنا يديمك فى حياتى
حضنتها سحر وهى بتقول : ويديمك يا حبيبتى وأعيش لليوم اللى اشوفك بيه بالفستان الأبيض جنب محمد يا رب مش مصدقة ان بنوتى الصغيرة اللى كنت بغيرلها هدومها من التراب من يومين كبرت وبقيت عروسة جميلة الفرحة ماليه قلبى يا حبيبتى ربنا يحرسك يا رب ويديم وجودك وحب اللى حواليكى ليكى وحبك للى حواليكى
عائشة : اللهم امين
سحر : يلا نروح نخبط على ندى وسوسن وناخدهم وننزل
عائشة : يلا
خرجوا من اوضة عائشة وقابلوا ندى وسوسن ونزلوا سوا
قعدت عايشة قصاد محمد اللى رفع عينه وغمزلها وهى ابتسمت بخجل
منصور : نورتنا يا محمد يابنى اتفضل مد ايدك
محمد : بنورك يا عمى والله انا باكل اهو
ندى : وانت بقى عندك كام سنة يا محمد
محمد : 30 سنة وياريت نحافظ على الالقاب يا انسة
ندى ابتسمت بغيظ وسكتت
عمر : ايه يا عائش مش بتاكلى ليه
عائشة : لا باكل اهو يا حبيبى كل انت بس
محمد : طب والله عيب كده
اتخضت عائشة وبصتله : فيه ايه
محمد : تقولى لعمر حبيبى وانا موجود ده حتى عيب فى حقى
عائشة وشها جاب ألوان وعمر ضړب محمد على قفاه : احترم انى اخوها الكبير ياد انت
محمد : على عينى وراسى المهم انت تحترم انى جوزها
مازن : ده بادئها من دلوقتى اومال لو عرف انك امبارح كنتى نايمة فى حضنى هيعمل ايه
محمد بهدوء : مازن يا حبيبى انا محترم انها اختك بس فيه أسلوب تتقال بيه الجملة دى احسن من اللى قولته ياللى مترتبش اسف يا عمى
منصور : لا خد راحتك يا بنى هو فعلا مترباش
ضحك الكل عليهم
سوسن : وانت بقى يا محمد شوفت عائشة فين
محمد : فى المكتب عند عمر
سوسن : اه وتلاقيكم اتعرفتوا بقى واتصاحبتوا عشان كده جيت كتبت الكتاب على طول مكنتوش محتاجين خطوبة عشان تتعرفوا
سحر بحدة : انتبهى لكلامك يا سوسن بنتى مفيش فى تربيتها ولا اخلاقها
سوسن بخبث : وانا قولت ايه بس يشكك فى كده ولا اللى على راسه بطحة!
محمد بهدوء : بعد اذنك يا حماتى بصى حضرتك اللى بتتكلمى عنها دى مراتى ومسئولة منى واللى يمسها يمسنى ف انا مش هسمحلك انك تهينيها بأى شكل ولا حتى بكلمة ده اولا ثانيا بقى انا شوفت عائشة فى مكتب عمر مرة واحدة وبعدها سالت عليهت عرفت انها اخت عمر وعجبنى فيها اخلاقها وحيائها وانها لا بتصاحب ولا بتكلم من البيت للجامعه ومن الجامعة للبيت وطوب الارض بيحلف باخلاقها أما بقى بالنسبة لانى كتب كتابى على طول فانا كتبته عشان شاريها وخاېف عليها من نظرة واحدة منى ف تجنبا لقواعد الخطوبة وانى محافظشى عليها اصريت نكتب الكتاب حضرتك اكتفيتى ولا تحبى ازود
سوسن : لا احب ولا محبش ياخويا ربنا يهنيكم ببعض
مازن : اللهم آمين يا رب وهمس لسوسن اللى كانت جنبه بهدوء : وبعدين يا مرات عمى انتى جاية تبصى على اللى كتب على طول ومبصيتيش على اللى خطب 4 سنين دخول وخروج وسفر وروح وجى ومحدش فتح بوقه ولا انتى اتكلمتى شوفى بطحتك الاول وبعدين تعالى اتكلمى على غيرك
اتغاظت سوسن وقامت من على السفرة وطلعت الاوضة وحصلتها ندى
ابتسم عمر بهدوء بعد ما سمع كلام مازن
كملو الفطار وقاموا يشربوا القهوع فى الليفنج وعائشة خدت عصير وقعدت بين عمر ومازن
محمد بمشاكسة : على فكرة فيه كرسى فاضى جنبى
عمر : عارفين وانا عايز اختى جنبى بخاف عليها
محمد : ليه وانا بعض على تخاف
مازن : اصلا اختى پتخاف من خيالها اذا كان خاڤت من رسالة امبارح جاتلها مش هتخاف لما تقعد جنبك!
محمد بانتباه : رسالة امبارح رسالة ايه
انتبه منصور وسحر ليهم
عمر بهمس : غبى
مازن : عكيتها صح
عمر : لا العفو ياخى اقول عليك ايه وكل العبر فيك
منصور بحدة : فيه ايه انت وهو
مازن بتنهيدة : فيه مسدج جات على فون عائشة امبارح من المچرم بعد كتب الكتاب
محمد : فين فونك يا عائشة
ادت عائشة الفون لمحمد وقرأ المسدج
محمد : مقولتوليش ليه اما بعتها
عمر : الوقت كان متأخر
محمد : متاخر ولا بدرى احنا كان ف ايدنا دليل ولو 1٪ نوصل للى عمل كده يا عمر متستهونش بأى حاجه تحصل ممكن يبقى بدايه خيط للمچرم
مازن : طيب مهو مش غبى للدرجادى عشان يبعت مسدج وهو مش مأمن نفسه
محمد : دى حاجه ترجعلنا يا مازن احنا كان ممكن نتبع الرقم او نعمل اى حاجه
عائشة بهدوء : طيب هتعمل ايه دلوقتى
منصور : محمد انت وعدتنى بأن أمان عائشة معاك
وقف محمد وقال : ولسه عند وعدى يا عمى ومستحيل اخلى اى حد يمس شعرة واحدة من عائشة بعد اذنك انا عايز اقعد معاها
